به گزارش بازرگانی خبرگزاری مهر، بازار لوازم خانگی کشور که تا پیش از تشدید تحریمهای آمریکا، در قبضه دو تولیدکننده بزرگ کره جنوبی قرار داشت، طی دوسال گذشته با خروج کامل این دو شرکت به فضایی مساعد جهت تقویت تولیدات داخلی تبدیل شده است و برخی تولیدکنندگان داخلی با برنامه ریزی پیشدستانه و هوشمندانه طی همین مدت کوتاه توانستهاند گامهای مؤثری در راستای تولید محصولات باکیفیت تحت برند ایرانی بردارند و این حضور هوشمندانه نویدبخش آن است که حتی در صورت ضعیف شدن یا برداشته شدن تحریمها، برندهای با کیفیت داخلی که قیمتی کاملاً رقابتی دارند بتوانند دوشادوش برندهای خارجی به رقابت پرداخته و سهمی درخور از بازار داخلی را در اختیار داشته باشند.
همینها بهانه گفتوگوی ما با امیرعباس کائینی، مدیر اجرایی گروه گلدیران شد تا با توجه به نامگذاری سال به نام «جهش تولید» درباره نقش صنعت لوازم خانگی در تحقق شعار سال و همچنین دستیابی به حداکثر توان صادرات غیر نفتی و ایجاد درآمدهای ارزی برای کشور به بحث و گفت وگو بنشینیم که مشروح آن را در ادامه میخوانید.
تفکر راه اندازی جی پلاس در ایران چگونه از ایده به واقعیت تبدیل شد؟
تفکر راه اندازی جی پلاس به ۳ یا ۴ سال قبل از تحریمهای یک طرفه آمریکا برمی گردد؛ این ایده در گلدیران که نماینده یکی از برندهای مشهور کرهای در ایران بود، کلید خورد اما رونمایی از این ایده با اعمال تحریمها همزمان شد.
از گلدیران به عنوان شرکت اصلی با ۳۰ سال سابقه، دو برند فروشگاههای زنجیرهای گلدیران پلاس و محصولات جی پلاس متولد شد؛ جی پلاس یک برند کاملاً ایرانی است و هیچ ارتباطی با خارج از کشور ندارد.
پس محدودیتهای ناشی از تحریم در شکل گیری این برند مؤثر بوده است؟
تا حدودی بله، مدتها بود روی این ایده کار میکردیم که بتوانیم بدون حضور برندهای خارجی اقدام به تولید محصولات ایرانی کنیم و با تنگتر شدن حلقه تحریمها تصمیم گرفتیم این ایده را با سرعت بیشتری عملیاتی کنیم.
چرا در این ۴۰ سال اخیر برندهای ایرانی آنگونه که انتظار میرفت نتوانستند به رقابت با برندهای خارجی پرداخته و سهم بازار مناسبی را به خود اختصاص دهند؟
با وجود آنکه تولیدکنندهها و برندهای خوبی در داخل در صنعت لوازم خانگی داشتهایم، اما همواره در این ۴۰ سال برندهای معتبر جهانی در ایران حضور چشمگیری داشتند و از آنجا که تنوع بالا، کیفیت مطلوب و نیز تکنولوژیهای روز را در محصولات خود عرضه میکردند، عرصه برای برندهای ایرانی تنگ شده بود و مجالی برای تقویت آنها وجود نداشت. لذا محصولات ایرانی سهم کوچکی از بازار داخلی و خارجی را به دست آورده بودند.
طی این سالها در صنعت لوازم خانگی برند ملی هم داشتهایم، اما این تولیدات در سبد کالای خانوار قرار نگرفت. همه ما نام برندهای معتبر، قدیمی و همچنان فعال صنعت لوازم خانگی را بارها شنیدهایم، اما آنها پرمصرف نیستند زیرا در این ۴۰ سال برندهای خارجی حضور آزادانهای در بازار ایران داشتهاند، اما با تنگتر شدن حلقه تحریمهای یک جانبه آمریکا علیه اقتصاد کشورمان، فرصتی ایجاد شد تا تولیدکنندگان داخلی با توسعه زیرساختها و بروز رسانی فناوریهای خود بازار را آماده پذیرش محصولات ایرانی کنند.
با این اتفاق، حتی در صورت لغو تحریمها، برندهای ایرانی باز هم میتوانند قدرتمند، قابل اتکا و مورد انتخاب آزادانه و نه اجباری مشتریان و مصرف کنندگان ایرانی و حتی خارجی قرار بگیرند.
طی دو دهه اخیر در صنعت لوازم خانگی تحولات چشمگیر تکنولوژیک ایجاد شده و مشتری دیگر به امکانات محدود و ابتدایی لوازم خانگی قانع نیست و امکاناتی را مطالبه میکند که عموماً در لوازم خانگی ایرانی این تکنولوژی روز وجود ندارد.
ما در صنعت و خصوصاً صنعت لوازم خانگی موضوعی داریم با نام «لبه تکنولوژی»؛ محصولاتی که دارای آخرین فناوریهای روز هستند در واقع در لبه تکنولوژی قرار دارند. البته این محصولات معمولاً مشتری عام ندارند و عمدتاً مشتریان دهکهای بالا و با قدرت خرید متمایز خریدار این محصولات هستند؛ این موضوع صرفاً مختص ایران نیست و در تمام دنیا نیز همین گونه است.
اما بخش عمده اقلام تولیدی در صنعت لوازم خانگی که پرمصرف هستند، از تکنولوژیهای نوین به اندازهای که بتواند گرههای جدیدی از مشکلات خانوارها را باز کند بهره مند هستند؛ تعداد کمی از محصولات هم هستند که از تکنولوژی خاصی بهره نمیبرند که تیراژ تولید آنها نیز پایین و مشتریان این محصولات هم دهکهای خاصی هستند.
منبع: